uniwersytet warszawski

Nowy budynek Nauk Społecznych i PANu wpisuje się w tkankę miejską nie jako kampus zamknięty, lecz jako jej naturalna część. Lokalizacja w centrum Warszawy, w sąsiedztwie Wisły, historycznej zabudowy i nowoprojektowanej kładki pieszo-rowerowej, sprawia, że to właśnie miasto staje się kampusem. Projekt zakłada maksymalną otwartość - przestrzenie publiczne i półpubliczne przenikają się, umożliwiając swobodny przepływ ludzi, idei, emocji.

Urbanistycznie, przyjęto formę kwartału z dziedzińcem, kontynuując historyczne linie zabudowy. Szczególną rolę pełni „Dobry Mikroświat” - półpubliczna przestrzeń od ul. Dobrej, będąca zarówno buforem akustycznym, jak i społeczną enklawą z kawiarnią, starymi drzewami i cieniem zachęcającym do zatrzymania się.

Ceglana kolumnada organizuje przestrzeń i tworzy charakterystyczne przedpole wejścia głównego. Od ul. Karowej budynek otwiera się drugim wejściem, ważnym ideowo - łączy obiekt z zabytkowym kampusem UW na Krakowskim Przedmieściu i wpisuje go w stołeczne kontinuum. Kolumnada z cegły z odzysku to architektoniczny manifest - nie tylko estetyczny, ale i środowiskowy. To materiał, który już istnieje, ma swoją historię, a jego ponowne użycie staje się symbolicznym gestem troski o przyszłość i zrównoważony rozwój.

Wnętrze spaja materiałowa konsekwencja - cegła z rozbiórek, obecna także w posadzce parteru, niweluje granicę między wnętrzem a zewnętrzem. Uczelniany dziedziniec, skąpany w cieniu przesadzonych, ponad 80-letnich drzew, staje się zieloną oazą i archetypicznym centrum życia akademickiego.

Funkcjonalnie, parter mieści funkcje ogólnodostępne: bibliotekę, learning center, sale wykładowe, kawiarnię. Wyższe kondygnacje to przestrzenie dydaktyczne, badawcze i administracyjne, a ostatnie piętro zajmuje Instytut PAN. Przestrzenie wspólne typu M - tzw. salony - łączą kondygnacje i wspierają interakcje społeczne. Budynek to nie tylko zbiór funkcji, ale też miejsce spotkań i wymiany myśli.